Emri i Trëndafilit është një roman historik dhe misteri, i vendosur në një manastir benediktin në Italinë veriore gjatë shekullit të 14-të. Historia fillon në dimrin e vitit 1327, kur françeskani Guillermo de Baskerville dhe dishepulli i tij, Adso e Melk, udhëtojnë për të marrë pjesë në një këshill në manastir. Qëllimi i këshillit është të diskutojnë rastet e herezisë që njollosin zotimin apostolik të varfërisë.
Pas mbërritjes së tyre, një seri vrasjesh misterioze fillon të ndodhë në manastir. Guillermo dhe Adso fillojnë hetimet për të zbuluar të vërtetën pas këtyre vrasjeve. Ata zbulojnë se vdekjet kanë lidhje me një libër të Aristotelit, gjethet e të cilit janë helmuar qëllimisht. Gjatë hetimeve të tyre, ata përballen me enigma të shumta dhe një të keqe të fshehur nën velin e pleqërisë dhe mençurisë në imazhin e klerikut të verbër Jorge de Burgos.
Romani është i ndarë në shtatë kapituj, secili prej të cilëve përfaqëson një ditë brenda hetimeve të Guillermo dhe Adso. Përmes këtij rrëfimi, Umberto Eco eksploron tema të ndryshme, përfshirë korrupsionin, herezinë dhe fuqinë e dijes.
Kritikët më të njohur letrarë e kanë vlerësuar “Emri i Trëndafilit” si një vepër të jashtëzakonshme që kombinon elemente të misterit dhe filozofisë me një rrëfim të thellë historik. Ata e kanë përshkruar romanin si një “udhëtim intelektual” që sfidon lexuesin të mendojë dhe të reflektojë mbi natyrën e dijes dhe fuqinë e saj.
