Rozmarina – aroma që pushon dhimbjen

Rubrika: Shëndeti | XLPress.tv

Në mesin e stinës së verës, kur natyra merr frymë thellë dhe ngjyrat piqen në diell, një bimë e thjeshtë, por e fuqishme, nis të flasë me trupin dhe shpirtin tonë: rozmarina. E njohur prej mijëra vitesh në bregdetin mesdhetar, ajo është rritur në kopshte të varfra e të pasura njësoj, gjithnjë si një shoqe besnike e njeriut – në kuzhinë, në shëndet, në kujtesë.

Por çfarë e bën rozmarinën të veçantë? Pse dikush në një faqe të rrjeteve sociale guxoi ta quajë “një lloj morfiumi”? Dhe si mund të jetë një barishte aq e butë dhe e natyrshme një ndihmë për dhimbjen, përqendrimin, madje edhe për shpirtin e lodhur?

Një shërues i lehtë i natyrës

Rozmarina përmban komponime natyrore si cineol, karnosol, dhe acid rozmarinik, të cilat kanë veti antioksiduese, anti-inflamatore dhe stimuluese. Aroma e saj vepron si një sinjal i drejtpërdrejtë për sistemin nervor qendror: ndihmon në qetësimin e stresit, përmirëson qarkullimin cerebral dhe stimulon kujtesën. Nuk është morfinë, në kuptimin farmaceutik, por është një formë e butë dhe e natyrshme e lehtësimit të dhimbjes, si në trup ashtu edhe në ndjenja.

E përdorur si çaj, si vaj esencial apo edhe në ushqim, rozmarina është e aftë të zbusë ankthin, të lehtësojë dhimbjet muskulore dhe të ndihmojë tretjen. Aroma e saj, e fortë dhe e përqendruar, vepron në mënyrë subtile mbi emocionet, duke krijuar një ndjesi mirëqenieje që, ndonjëherë, është më e vlefshme se çdo ilaç.

Jo për të harruar, por për të përballuar

Për dallim nga morfina, që e mpinë dhimbjen dhe ndonjëherë edhe ndërgjegjen, rozmarina nuk fsheh gjendjen, por e ndihmon trupin dhe mendjen ta përballojnë me më shumë qetësi dhe vetëdije. Është një “ilaç i butë”, që flet me sistemin tonë përmes nuhatjes dhe prekjes, duke na kujtuar se nganjëherë shërimi nuk vjen përmes forcës, por përmes pranisë së vazhdueshme dhe të natyrshme të diçkaje të vogël.

Në verë, kur lodhja nga vapa, tensioni dhe ritmi i shpejtë i ditës rëndojnë në trup dhe mendje, rozmarina mund të jetë shoqëruesja ideale për çlodhje dhe rikthim në ekuilibër. E shtuar në çaj të ftohtë me pak limon, në një vaj për masazh pas një dite të gjatë, apo edhe në një ushqim të lehtë, ajo sjell me vete një dozë të natyrshme pushimi.

Aromë që flet

Ka diçka në aromën e rozmarinës që nuk përkufizohet lehtë. Është kujtesë. Është ngushëllim. Është gjurmë verore nga fëmijëria, shije e vjetër gjyshërish, prekje nga një dorë që ka ditur të shërojë pa zë. Për këtë arsye, ndoshta, mund ta quajmë një morfium të lehtë të shpirtit – jo për t’u varur pas saj, por për të kujtuar fuqinë që ka natyra kur flasim me të me vëmendje.

Në këtë verë që nis të lëvizë ngadalë drejt pjekurisë së ditëve të saj, le të kthehemi te rozmarina si një ilaç i heshtur, që nuk kërkon recetë, por kujdes, dashuri dhe respekt për jetën që rritet me rrënjë në tokë dhe aromë në ajër. /xlpress.tv/