Letërsia ruse konsiderohet si forma më e vërtetë e letërsisë në botë dhe më shprehësja e realitetit. Ajo është e vetmja letërsi që ka tejkaluar psikologjinë dhe ka nxjerrë në pah bukurinë e shpirtit njerëzor.
Ja disa thënie:
📌 “Edhe nëse i tejkaloj të gjitha ato që më dhembin… unë nuk jam më ai që isha dikur.”
— Dostojevski.
📌 “Njerëzit që bashkohen nga një tragjedi e përbashkët ndjejnë një lehtësim të caktuar kur mblidhen.”
— Anton Çehov.
📌 “Vetëm ajo që duam të harrojmë mbetet në kujtesë.”
— Dostojevski.
📌 “Kur të tradhtojnë, është sikur të kanë prerë krahët — mund t’i falësh, por nuk mund t’i përqafosh më.”
— Tolstoi.
📌 “Asgjë nuk e reformon njeriun më shumë sesa kujtimi i pendimeve të së kaluarës.”
— Dostojevski.
📌 “Dimri është i ftohtë për ata që nuk kanë kujtime të ngrohta, por besoj se është edhe më i ftohtë për ata që i kanë pa pronarët e tyre.”
— Dostojevski.
📌 “Sipas mendimit tim, momenti më i mirë në një njohje është ai pak para lamtumirës.”
— Dostojevski.
📌 “Nuk mund të kem fitore të jashtëzakonshme, por mund të të mahnis me disfatat që i mbijetova.”
— Çehov.
📌 “Asgjë nuk është më e rëndë se një plak që i vendosi ëndrrat e tij mbi supet e të birit, vetëm për t’u zgjuar në një shtëpi pleqsh.”
— Dostojevski.
