Lejlekët (shpendët e bardhë me këmbë të gjata, zakonisht lejleku i bardhë – Ciconia ciconia) janë ndër krijesat më të ngarkuara me simbolikë dhe mister në kulturat e lashta dhe të reja.
“Lejleku – lajmëtari i shpirtrave dhe bekimeve”
Lejleku është shpendi që ecën në kufirin ndërmjet tokës dhe qiellit, me këmbët në baltë dhe kokën drejt reve. I lidhur me ciklet e jetës, ky zog migrues është përfytyruar si bartës i shpirtrave, ruajtës i fëmijëve të porsalindur dhe shenjë e pajtimit mes qiellit dhe tokës. Zëri i tij nuk është këngë, por një trokitje e dridhshme, si një alfabet i koduar për perënditë e harruara.
—
Civilizimet që i kanë dhënë vend të veçantë lejlekut:
1. Egjiptianët e Lashtë:
Lejleku përfaqësonte shpirtin Ba, pjesën lëvizëse të shpirtit që mund të largohej nga trupi dhe të kthehej. Ai ishte simbol i ringjalljes dhe shpirtit që lëviz në botën tjetër. Në ikonografi shpesh paraqitej me kokë shpendi dhe trup njerëzor.
2. Greko-Romanët:
Lejleku lidhej me virtytin e respektit ndaj prindërve (pietas). Thuhej se lejlekët kujdeseshin për prindërit e moshuar, ndaj u konsideruan shembuj të ndershmërisë familjare.
3. Kulturat sllave dhe ballkanike:
Lejleku është zog i shenjtë, që sjell begati dhe fat të mirë. Folenë e tij mbi çati e konsideronin si bekim hyjnor. Thuhet se ai kthehet çdo vit në të njëjtën shtëpi, duke mbrojtur shtëpinë nga shpirtrat e ligë.
4. Mitologjia nordike dhe gjermane:
Besohej se lejlekët sillnin shpirtin e një fëmije në barkun e nënës. Ky mit i evoluar nga gojëdhëna të lashta u bë më vonë legjenda popullore që lejleku sjell foshnjat.
5. Kultura kineze:
Në disa rajone të Kinës lejleku simbolizon mirësi dhe jetë të gjatë, për shkak të elegancës dhe natyrës paqësore./xlpress.tv/
