Kur shkruaj tregime, jam si dikush që është në vendin e vet

“Kur shkruaj tregime, jam si dikush që është në vendin e vet, duke ecur nëpër rrugë që i njeh që fëmijë, mes mureve dhe pemëve që janë të sajat.”

~Autorja Natalia Ginzburg

Natalia Ginzburg ishte romanciere, eseiste, përkthyese dhe dramaturge, e cila ka shkruar për familjen e saj jo të zakonshme dhe kundërshtimin e saj ndaj shtypjes fashiste në Torino. Romanet e Ginzburg janë një përzierje e kujtimeve, vëzhgimeve dhe shpikjes letrare. Shumica e veprave të saj janë shkruar në vetën e parë, me një stil të thjeshtë dhe përbëhen pothuajse tërësisht nga dialogë. Romanin e parë e botoi nën pseudonimin Alessandra Torninparte.

Shumica e veprave të saj janë përkthyer edhe në anglisht dhe janë botuar në Mbretërinë e Bashkuar dhe në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Ndër romanet e saj (datat tregojnë përkthimet në anglisht) përfshihen:
‘Rruga drejt Qytetit’ (1949),
‘Të gjithë të djeshmit tanë’ (1956),
‘Një dritë për budallenjtë’ (1957),
‘Zëra në mbrëmje’ (1963),
‘Pa rrugëdalje’ (1974),
‘Familja dhe Borgjezia’ (1977),
dhe ‘Qyteti dhe Shtëpia’ (1985).

📚 Librat e Natalia Ginzburg: https://amzn.to/3GLstIi

Në librin e saj ‘Familja dhe Borgjezia’, ajo përfshin mace siameze si disa prej personazheve. Romani, që flet për Iden, një e ve që vazhdon të marrë dhe të humbasë macet siameze që shpreson ta shoqërojnë në vetminë e saj, eksploron të njëjtat ndjenja dhe hutimet e jetës së përditshme që solli lirimi i normave shoqërore në vitet 1970.