Kardiologu i njohur rus Vladimir Almazov, në kabinetin e tij mbante një zemër njeriu në një kavanoz, e zhytur në alkool. Shumë ishin të habitur dhe pyetnin pse ai e bënte këtë. Ai u tregoi studentëve një foto ku ishin dy të dashuruar (fotoja tjetër) dhe i tregoi një histori të pazakontë, por të vërtetë, për zemrën.
Në vitet ’50, kur ai ende studionte në Institutin Mjekësor në Shën Petersburg, në klinikë u soll një grua e re, Marina, me diagnozën e endokarditit bakterial subakut. Ishte pothuajse e sigurt që ajo do të vdiste. Ajo konsiderohej pa shpresë, zemra e saj po dobësohej dhe temperatura ishte vazhdimisht e lartë.
Gjatë kontrollit te mjekët më të mirë, gjithmonë pranë saj ishte një student, Sergej, i zellshëm dhe i talentuar. Ai nuk kishte një zgjidhje, thjesht ishte dashuruar në të. E vizitonte çdo ditë dhe i sillte lule. Me kalimin e kohës, edhe ajo u dashurua me të dhe ngadalë, por sigurt, ajo filloi të shërohej. Së shpejti, Marina u shërua plotësisht. Të gjithë ishin të habitur, shkenca nuk mund të shpjegonte këtë rast.
Ata dy janë në foto në dasmën e tyre, ku ishte gjithashtu dhe ai student i atëhershëm, tashmë doktor. Ata kishin krijuar një familje. Pas shumë vitesh, kur Marina ishte tashmë një grua e moshuar, në shtratin e vdekjes ajo deklaroi se, pas vdekjes së saj, do t’ia lë zemrën Institutit Mjekësor në Shën Petersburg si një kujtesë se zemra e sëmurë mund të shërohet nga një zemër që do.
