Biblioteka e Aleksandrisë është shembulli më i mirë i gjeniut njerëzor dhe njëkohësisht dëshmia e marrëzisë së pafundme njerëzore. Njerëzit arritën të mblidhnin tërë dijen e botës së asaj kohe në një vend të vetëm – dhe pastaj ta shkatërronin atë plotësisht përnjëherë. Në të punuan mendje të mëdha si Eratosteni, i cili, shumë kohë para shfaqjes së satelitëve, e llogariti me saktësi pothuajse të plotë rrethin e planetit Tokë. Astronomi Hiparku krijoi katalogun e parë të yjeve dhe themeloi trigonometrinë. E gjithë historia botërore ishte shkruar në tri vëllime, Euklidi i dha botës bazat e gjeometrisë së tij, ndërsa Heroni krijoi makinën e parë me avull. Në një nga raftet ndodhej edhe vepra e Aristarhut nga Samosi, krijuesit të sistemit heliocentrik, i cili i pari dëshmoi se Toka rrotullohet rreth Diellit.
Si do të dukej historia e botës sot nëse do të kishin mbijetuar të paktën 10% e librave të Bibliotekës së Aleksandrisë, nuk mund as të imagjinohet. Konfliktet fetare të pafundme dhe luftërat e kanë bërë të tyren.
Hipatia, shkencëtarja e parë, ishte eruditi i fundit i madh që punoi në Bibliotekën e Aleksandrisë.
Hipatia, bija e shkencëtarit të njohur Theoni, lindi diku mes viteve 350 dhe 370. Kur arriti pjekurinë, u bë udhëheqëse e shkollës neoplatoniste të mendimit në qytetin egjiptian të Aleksandrisë, e cila tërhiqte një numër të madh nxënësish. Përveç filozofisë, ajo merrej me sukses edhe me matematikë dhe astronomi, megjithëse sot nuk ekziston asnjë vepër që mund t’i atribuohet asaj personalisht. Mendohet se Hipatia kontribuoi në ndërtimin e versioneve të para të hidrometrit (pajisje që mat dendësinë e lëngjeve), hidroksopit (pajisje për vëzhgim nën sipërfaqen e ujit) dhe astrolabit (pajisje për matjen e pozicionit të trupave qiellorë). Përveç kësaj, ajo bëri rishikime të gjera të veprave të matematicienit Diofant, sidomos në fushën e algjebrës.
Për Hipatinë, neoplatonizmi nënkuptonte se qeniet njerëzore mund të arrijnë përsosmërinë dhe lumturinë pa ndihmën e ndonjë hyjnie. Kjo ishte një bindje e rrezikshme në fillim të shekullit të pestë, pasi perandori romak Theodosi I asokohe hapi “sezonin e gjuetisë” ndaj jo të krishterëve. Kjo për të rezultoi fatale, pasi një turmë zellotësh të krishterë e shpalli pagane, e rrahu për vdekje dhe më pas e dogji në vitin 415. Megjithatë, ajo edhe sot njihet si pioniere e luftës për të drejtat e grave dhe për të drejtën e zgjidhjes së një ekuacioni me x.
Rafaelo e përjetësoi atë në pikturën e tij të famshme “Shkolla e Athinës”, ndërsa në filmin “Agora” ajo u interpretua nga aktorja Rejçel Vajsz.
